عصرسریال فارسی ها - وبلاگ عینک مرکوری

به گزارش وبلاگ عینک مرکوری، با تعطیلی و افول سینما در دوران کرونا مجموعه ها جای فیلم های سینمایی را گرفتند.

از ظهور سریال های شبکه نمایش خانگی پانزده سالی می گذرد ولی رونق یافتن شان به همین چند سال اخیر بازمی گردد. اگر قهوه تلخ و در سال های بعد شهرزاد در رونق سریال ها نقش آفرینی کردند، در این سال ها شاهد یک فرایند شده ایم؛ فرایندی که با ظهور پلتفرم ها معنایی تازه یافت. پلتفرم ها در فراوری و توزیع تحولی ایجاد کردند و مناسبات فراوری و پخش سریال های شبکه نمایش خانگی را وارد مسیری تازه کرد .

کرونا که آمد سالن های سینما تعطیل شدند و در روزهای بازگشایی هم استقبالی از فیلم ها نشد . جوری که می گردد گفت در این یک سال و چند ماه عملا سینمایی در کار نبوده است. در دوران دورکاری و خانه نشینی طبیعی بود که سریال ها بیشتر مورد توجه قرار گیرند. وقتی سینمایی در کار نیست و فراوری نه دچار وقفه کامل ولی گرفتار رکود شده خیلی از فعالان سینما هم وارد عرصه سریال سازی شدند . آنچه این روزها شاهدش هستیم فقط نوک کوه یخ است و سریال های پرتعدادی در مراحل مختلف فراوری قرار دارند.

سریال ها بعد از ظهور پلتفرم ها هم در دسترس تر شده اند و هم ظاهراً مخاطبان بیشتری یافته اند. مسئله اصلی هم ورود سرمایه به این بخش است که درباره اش داستان های زیادی به گوش می رسد. اینکه هزینه فراوری بعضی سریال ها تعمدا بالا می رود و اینکه در عصر تحریم و رکود این بازار پررونق شده است، قابل تحلیل است . گردش مالی در این زمینه خیلی شفاف نیست و گاهی به نظر می رسد توجیه مالی چندانی هم برای بعضی سریال ها که عملا کار را به ریخت و پاش رسانده اند وجود ندارد. درست در روزهایی که عده ای از ورشکستگی سینمای ایران می گویند در حوزه سریال، رونقی نسبی برقرار است. در خصوص دستمزدهای غیرمتعارف هم داستان های زیادی به گوش می رسد که اگر حقیقت داشته باشند مورد مشکوک ورود سرمایه به این عرصه را مشکوک تر می نماید. همه ما ماجرای سریال شهرزاد را به خاطر داریم و می گویند سرمایه هایی از این جنس همچنان در حوزه فراوریات هنری، در حال گردش است. قاعدتاً بدون سند نمی توان ادعایی را بیان کرد ولی کنار هم گذاشتن بعضی از قطعات پازل حضور اسپانسرها، شائبه هایی را به وجود می آورد که از بین بردنشان احتیاج به شفافیت دارد .

در سریال های شبکه نمایش خانگی فضا از تلویزیون و حتی سینما بازتر است. این باز بودن فضا، ابتدا با نوعی ذوق زدگی همراه شد که نتیجه اش نمایش گسترده مصرف مواد مخدر و روابط عاشقانه ای بود که گاهی از مثلث عشقی هم عبور و به ذوزنقه مثلا عاشقانه منجر می شد. این فضا گرچه کمی کنترل شد اما آنچه همچنان پابرجا ماند، سناریوهایی کم مایه و کم کشش و فقدان فعل کارگردانی در بسیاری از مجموعه ها بود . ضعف مفرط چند سریال شبکه نمایش خانگی، حسی از بنداز در رویی را القا می کرد و نشان می داد خیلی وقت ها صرف وجود سرمایه و سلبریتی برای راه افتادن چرخ فراوری سریال کفایت می نماید .

این روزها سریال می خواهم زنده بمانم واکنش هایی را برانگیخته و حساسیت ها باعث کنجکاوی عمومی بیشتر شده و سریال زخم کاری هم در همین چند قسمت اول، بازار مخالفت و موافقت را داغ نموده است. محصولی که در فضای مجازی منتشر می گردد و واکنش هایی که در همین فضا به نمایش درمی آید و داستان ریویووها و کامنت ها، قضاوت را کمی سخت می نماید . آنچه در فضای مجازی دیده می گردد الزاما منطبق با عالم واقعیت نیست. برای آنالیز بازتاب انتقادی آثار هم نمی گردد خیلی به این بازار آشفته کامنت و ریویوو دل خوش کرد.

سریال فارسی هنوز در ابتدای راه قرار گرفته است و این داستان همچنان آبستن اتفاقات و حوادث تازه است . در حد و مقدور و ممکن بخشی از داستان سریال سازی برای شبکه نمایش خانگی را مرور نموده ایم.

منبع: همشهری