یادداشت: نسخه آرات و همدستی ما در یک بازی رنج آور - وبلاگ عینک مرکوری

به گزارش وبلاگ عینک مرکوری، پدر آرات در تربیت ایرانی اختیار دار فرزندش است اما هر لایک و کامنت و تحسین و تائید ما در شبکه های اجتماعی، علاوه بر توقع افزایی و ایجاد فشار خردکننده، همدستی در کُشتن روحِ کودکی درون اندام خُرد اوست.

نسخه آرات و همدستی ما در یک بازی رنج آور

احسان محمدی ، احتمالاً درست وقتی شما این واژه ها را می خوانید در گوشه گوشه ایران، پدری گوشی به دست در حال فیلم دریافت از هنرنمایی پسرش است که دارد روی فرش دریبل می زند یا با برگردان زدن و شادی بعد از گل به سبک مسی، دیبالا، پوگبا و رونالدو می خواهد دلبری کند، لایک بگیرد و خدا را چه دیدید شاید ویدئویش را یک بازیکن بزرگ استوری کرد، کامنتی برایش گذاشت. درست مثل آن پسر دهدشتی که پدرش در برنامه 90 گفت:همه چیز از یک سوراخ شروع شد.

شاید بشود اسمش را نسخه آرات گذاشت. پسری با بدنی عضلانی که بعد از تلاش برای انجام حرکات آکروباتیک حالا بخت اش را در فوتبال جستجو می کند. پیش از این ویدئوهایی از مهارت های فردی او منتشر شده بود که در زمین های تمرین، پسربچه های همسن و سال خودش را مثل گل مارادونا به انگلیس در جام دنیای 1996 به راحتی آب خوردن از پیش رو برمی داشت. ویدئوهایی که مشخص نیست بعد از چند بار برداشت و یا احیاناً همکاری بازیکنان دریبل خورنده! ضبط شده است.

اما کامنت لیونل مسی همه چیز را عوض کرد. بعد از اینکه باشگاه بارسلونا ویدئوی یک برگردان نمایشی آرات را در صفحه اش منتشر کرد، لیونل مسی یا ادمین صفحه اینستاگرامی رسمی او نوشت: ممنونم، کلاس بالایی در حرکاتت می بینم و تحت تاثیر قرار گرفتم، در آغوش می کشمت. احتمالاً بعد از گل مسی به ما در جام دنیای 2014 این مهمترین و مستقیم ترین واکنش او به یک عملکرد ایرانی بود. اسباب مسرت و شادمانی و شگفتی و بر طبل شادانه کوفتن.

البته که تحسین و تائید ستاره ای مثل لیونل مسی مسرت بخش است و احتمالاً اگر به یک حرکت تکنیکی بازیکن ملی پوشی در دنیا هم این واکنش را نشان می داد او قابش می گرفت و با آن فخر می فروخت اما بعد از این اتفاق آرات به چنان جایگاهی ارتقا یافت که بعید نیست در روزهای آینده در مورد نحوه انتخاب تیم ملی، مهره چینی های کارلوس کی روش و ساختار فدراسیون فوتبال هم نسخه بپیچد.

او نسبت به سن اش یک استعداد شاخص است اما برخی معتقدند به اسباب بازی پدرش تبدیل شده است. از طریق آرات پول در می آورد و نکته جالب اینجاست که حتی کپشن آن ویدئوی آرات که مشهور شد این بود:سلام سلام سلام ما اومدیم با بیش از 30 میلیون هدیه نقدی .... یک تبلیغ در فضای مجازی. زندگی خرج دارد و پرورش یک ستاره و تامین هزینه های سفرش برای شوهای تلویزیونی در سراسر دنیا نیازمند پول. این احتمالاً پاسخ پدر اوست. منطقی به نظر می رسد.

قصد پرداختن به نقدهای این روز با عناوینی چون کودک آزاری را ندارم ولی عذرخواهی جاوید جعغری فراهانی در توئیتر جالب بود. او که در حوزه فوتبال کار علمی می کند و روزنامه نگار است نوشت: من جاوید جعفری فراهانی اولین کسی بودم که تلاش کرد جهت #آرات حسینی رو از بالا رفتن از دیوار به #فوتبال تغییر بده. با پدرش تماس گرفتم برای او ویدیوهای تمرینی فرستادم و وقتی هم به لندن آمد کمکش کردم تا در کشور غریب سر و سامان بگیرد. من اشتباه کردم، معذرت می خواهم.

جاوید البته فروتنی به خرج داده اما برای عذرخواهی دیر است. غول جادو از شیشه بیرون آمده و مهار کردنش سخت است. او ممکن است در آینده به یک بازیکن بزرگ تبدیل شود و آن وقت همه ما برای پیشی دریافت از هم که در این موفقیت سهیم بوده ایم، مسابقه بدهیم ولی ممکن است مثل هزاران کودک نابغه ای که گمان می رفت وقتی بزرگ بشوند می توانند جهت تاریخ، علم، هنر یا ورزش را عوض کنند چنان از یاد بروند که انگار هرگز وجود نداشته اند.

صرف مهارت های تکنیکی روی فرش و موکت یا در تمرین برای درخشش در مسابقات واقعی و فتح جام دنیای (ادعای پدر آرات) کفایت نمی کند. بسیاری از جوان ها و نوجوان هایی که در پارک ها با توپ فوتبال حرکات نمایشی انجام می دهند، گاهی از مارادونا، مسی، رونالدو و زیدان تسلط بیشتری به توپ دارند اما آیا قادر هستند در یک مسابقه محلی پیروز شوند؟

این موضوع که بچه من نابغه است احتمالاً عمری به درازای تاریخ دارد. ایرادی هم ندارد. همه ما که کودکی در خانه داریم احتمالاً در لحظاتی که او پایتخت کشورها را از حفظ گفته، یک نقاشی غافلگیرکننده کشیده، یک شعر بلند را از حفظ خوانده و ... گمان کرده ایم که نابغه است، برایش اسپند دود کرده ایم و عکس و فیلمش را در شبکه های اجتماعی به اشتراک گذاشته ایم. خلایق به همین چیزها دل خوش هستند اما وقتی نسخه آرات به شیوه ای برای سنجش کیفیت و بهتر بودن تبدیل شود آن وقت ممکن است بسیاری از بچه ها همسن و سال او که روحی لطیف دارند سرخورده و مایوس شوند. حتی آنها که فوتبالیست های بهتری باشند اما نتوانند روی فرش با برگردان گل بزنند و لیونل مسی برایشان کامنت بگذارد.

چرخ فضای مجازی با همین خرده اتفاقات می چرخد اما دنیای واقعی در گذر زمان صریح، بی رحم و قاطع حرفش را می زند. پدر او در تربیت ایرانی اختیار دار فرزندش است اما هر لایک و کامنت و تحسین و تائید ما در شبکه های اجتماعی، علاوه بر توقع افزایی و ایجاد فشار خردکننده، همدستی در کُشتن روحِ کودکی درون اندام خُرد اوست. شریک این کار نشویم.