سرمایه گذارم از خیابان دارای سینما رد نمی گردد، دوست ندارند سینمای مستقل وجود داشته باشد - وبلاگ عینک مرکوری

به گزارش وبلاگ عینک مرکوری، علی ابراهیمی به تحلیل و آنالیز فرایند اکران فیلمش و فضای نامطلوب فراوری و اکران این روز های سینما، پرداخت.

به گزارش خبرنگار ، فیلم سینمایی عطر داغ به کارگردانی علی ابراهیمی است که در سال 97 فراوری و در بهمن 98 اکران شد، اما شرایط نامناسب اکران موجب واکنش کارگردانش شد که در ادامه می خوانید.

سرمایه گذار این فیلم زمان فراوری همواره با شوق خاصی اذعان می کرد پس از ساخت و اکران آن، فیلم دیگری فراوری و در کار فرهنگی مشارکت می نماید، چون از کارآفرینی اش لذت می برد، اما وقتی با چنین شرایط بدی روبرو شد، گفت:حتی از خیابانی که سینما در آن باشد گذر هم نمی کنم و مطمئنم روی قول خود ایستاده است. این نمونه ای از اجحاف در حق سینما به خصوص بخش مستقل به معنای واقعی است. او دو سال پله های ارشاد را برای اکران فیلم بالا و پائین رفت، اما خروجی آن چیزی است که می بینید.

دلیل حمایت نکردن از سینمای مستقل این است که دوست ندارند وجود داشته باشد و هر روز می بینیم وضع آن وخیم تر می گردد، چون عده ای آن را انحصاری کردند و هرکس جز خودشان قصد ورود داشته باشد، کاری می نمایند پا به فرار بگذارد و دیگر حتی نام سینما را به زبان نیاورد.

جالب اینجاست بخش خصوصی که حتی پول سالم و تمیز دارد حق ورود به سینما ندارد و به همین سادگی می گویم تا چند سال آینده هیچ اثری از آن نخواهد بود.

اسفندماه سال جاری در حالت عادی زمان خوبی برای اکران نیست سال جاری هم که چندین اتفاق بد رخ داد حالا شما فکر کنید فیلم می تواند اکران خوبی داشته باشد؟! از سویی عرق حضور فیلمی مانند خوب، بد، جلف 2 در جشنواره فیلم فجر خشک نشده بلافاصله اکران عمومی می گردد مگر چنین چیزی داریم؟! این موضوع ترازوی عدالت اکران را به هم می ریزد.حتی از سوی جشنواره فیلم فجر به عطر داغ جفا شد و از حضورش ممانعت کردند، چون من، پروپاگاندا و جریانی که پشت پرده بعضی فیلم ها را حمایت می نماید، ندارم، پس خروجی چنین موضوعی سرخوردگی و سوخته شدن استعداد امثال ماست.

متاسفانه بچه های حوزه خبر هم انگار تمایلی به نقد و اصلاح چنین وضعیتی ندارند از آن طرف گوش مسئولان فرهنگی و سینمایی نیز از شنیدن نقد های صحیح غافل شده است.این اجحاف برای بازیگران هم صدق می نماید، افرادی مانند مهرداد صدیقیان، عباس غزالی و ... مورد توجه قرار نمی گیرند و این برای سینمای ما زنگ خطری محسوب می گردد.

خراب کردن زیست کارگردان ها و بازیگران مستعد، تغییر ژانر و ذائقه مخاطب، ورود پول های کثیف، از بین بردن بخش خصوصی و ... نتیجه ای جز نابودی سینما ندارد.

دوستی داشتم که می گفت حالا که با تو چنین کاری کردند مانند خودشان فیلم بساز و آن چیزی شو که آن ها می خواهند، چون در کمتر از یکسال معروف می شوی. اما من می گویم شاید در عصبانیت حرف هایی بزنم، ولی با کمی تامل به این نتیجه می رسم که نمی توانم فقط به صرف معروف شدن و درآمدزایی، حجم گسترده ای از هجو را در آثار بگنجانم و شرف و حیثت را زیر پا بگذارم.

من با خلق فیلم و سینما لذت می برم. این هدف اصلی من است و همواره خواهم گفت مانند بعضی ها به دنبال برگزار کردن شو و فرش قرمز و خودنمایی های زودگذر نیستم.

دغدغه پرداختن به مسائل دختر ها و زن ها در جامعه را در عطر داغ مطرح کردیم. خانه سنتی فیلم به جز نماد، جریانی فراموش شده است یعنی رفاقت و مهربانی جای خود را به تلفن همراه و اینستاگرام داده است، مقوله ای که اساس خانواده را از هم پاشیده و اگر مراقب نباشیم از این هم بدتر خواهد شد.

به هیچ عنوان، چون می گوئیم اگر با زاویه دید درست به زندگی نگاه کنیم و خیلی زود نسبت به چیزی که می بینیم متعصب نشویم و واکنشی غیرمعقول انجام ندهیم زندگی را بردیم، اما متاسفانه اینستاگرام آستانه تحمل و قضاوت آدم ها را پائین آورده تا جایی که تمام قضاوت ها و تصمیم گیری های خود را پس از دیدن ویدئو های 59 ثانیه ای بروز می دهند و این خطرناک است.